Sastra Sunda: HARITA, SANGGEUS HAYAM MANG JANA BABAUNG

Ku Eriyandi Budiman

KOREJAT. Reuwas. Naha aya sora anjing nu babaung deukeut pisan? Asa can pernah dina sajarah hate kuring  aya anjing ka deukeut apartemen nu didicingan ku kuring sabatur-batur. Naha luncat ti peta nu belah mana? Pan aya pos satpam? Geus sapuluh taun bumen-bumen di lantai panghandapna, asa can pernah nempo anjing ngalanto. Paling ogé hayam, nu dipiara ku Mang Jana, urang Kampung Lisung, tatangga anu panglomana.

Kuring nyingraykeun hordéng, nempo ka pipir, nyidik-nyidik ka handapeun tangkal balingbing. Aya anu babaung deui. Tapi sorana asa ti naraka anu pangjauhna. Sora babaungna rada aya nada anu béda. Béda ti wirahma anjing anu biasa aya dina National Geographic.

Rét ka deukeut kurung hayam. Gebeg. Na enya kitu?

Taya anjing. Ngan aya hayam jago cacalangapan ngalegaan pamatukna anu jiga sasak leutik nu melengkung. Tapi sorana bet sora anjing? Kuring gigisik. Ceuli direbing-rebingkeun bari nempo ka na kurung hayam bogana Mang Jana. Biasana, hayam Mang Jana mah sok kongkorongok saméméh Subuh meletékkeun matapoé.

Baca Juga: Sastra Sunda: LAGU PANINEUNGAN

Teu lila, aya cahya kokolébatan. Mapay témbokan, tatangkalan, terus nyorot ka na kandang hayam. Beuki écés ayeuna mah. Hayam Jago Mang Jana cacalangapan. Beuheungna rengkung sidik keur ngaluarkeun sora. Tapi naha sorana bet jadi sora anjing anu babaung?

Pasti aya nanaon. Gancang kuring nyabet sarung jeung sénter. Terus muru ka luar kamar. Deg, ampir tabrakkan jeung Mang Jana, anu sarua muru lobby apartemen.

“Akang rék ka mana, deuih!?”